قطاری که تهویه اش مشکل دارد، برق رستورانش قطع است، مانیتورهایش خراب اند و دستشویی اش آب ندارد چطور اسمش خودش را گذاشته قطار درجه یک؟
پی نوشت: هی می خواهم غر نزنم ها، نمی شود!
- دیدگاه
- بازنشر
-
مشترک شدن
مشترک شده
Already have a WordPress.com account? Log in now.
تجربه های آزاد 
سلام.
این رفت و برگشت اهواز ، چه پروژه ای شد ؟ هواپیما با بلیط چارتر …. قطار درجه یک با امکانات در حد قطار درجه هزار و یک….!!!!
راستی… انتخاب واحد که اینترنتی بود…
دلت خوشه بابا چه چیز ناکجا اباد درسته که قطارش….؟
اصولا هیچ کدوم از ما علاقه ای به غر زدن نداریم ولی نمی گذارن که یک لحظه آرامش داشته باشیم . همیشه چیزی هست که اعصاب آدم رو خرد کنه
راستی رفیق لینک تئاترت خیلی وقته که آپ دیت نشده … تهرانی یا برگشتی اهواز ؟
مشکل همچنان باقی است عزیز؟
مسعود: خیر، از دوشنبه به بعد مشکل حل شد.
واسه اینکه پول بیشتر بگیرن
باز خدا رو شکر کن که بلیط گیرت اومد !
من حاضرم پیاده برم از این شهر به اون شهر ولی سوار قطار و اتوبوس نشم.چهار سال رفت و آمد از اراک به تهران و بالعکس خیلی زیادی خوش گذشت،به اندازه ی یک کمردرد همیشگی!
اگه حوصله داشتی برو مرغ دریایی رو ببین . اجرای خوبیه … البته زمانش شاید بعد از شروع ماه رمضون خیلی خوب نباشه (از 7 تا 10 شب) ولی بعد از پرده دوم یه آنتراکت بیست دقیقه ای داره
تازگی ها چه تئاترایی رو رفتی دیدی ؟
راستی اتفاقی این وبلاگ رو دیدم گفتم شاید برات جالب باشه
http://khajat.parsiblog.com
سلام.
این وبلاگی که امیر معرفی کرده متعلقه به استاد ادبیات مامانم توی اهواز….اهوازیه ها….
شعرهای بعضا عجیبی داره.من مجموعه شعر » منازعه در پیراهن » رو ازش خوندم.توی شعرهاش تماما از کلمات امروزی مثل تلویزیون و یخچال و …. استفاده م کنه.به نظر من باید سلیقۀ خاصی داشته باشی که از شعرهاش خوشت بیاد.
مسعود: بله، بهزاد خواجات رو خوب می شناسم. استاد خود من هم توی دانشگاه بوده. گاهگاهی رشد هم میاد.