خیلی با هیجان و عشق و علاقه و کلی چیزهایِ خوبِ دیگر خواندن کتاب را شروع کردم؛ کتاب در واقع شرح احوال و عادت کاری یکصد و شصت و یک شخصیت مشهور است. در بین این شخصیت ها، هم هنرمند و فیلسوف دیده می شود، هم موسیقیدان و نقاش و مجسمه ساز، و هم کارگردان و دانشمند. هم می توان از آدم های معروف چند قرن گذشته ردی پیدا کرد و هم از بزرگان معاصر.
برای من اول این طور بود که انگار دارم درباره ی هرکدام از این آدم ها یک داستان کوتاه چند صفحه ای می خوانم اما از یک جایی به بعد خواندن کتاب تبدیل شد به کابوسِ بزرگم، مثلا شرح حال چارلز دیکنز را می خواندم و چهار، پنج صفحه ی بعد که داشتم شرح آداب روزانه ی شخصیت دیگری را می خواندم با خودم فکر می کردم درباره ی چارلز دیکنز چی خوانده بودم؟ و هیچ چیز خاطرم نمی آمد، این بود که دوباره برمی گشتم عقب و از نو می خواندم و خلاصه با جان کندن خواندن کتاب را تمام کردم… اما به گمانم «آداب روزانه» به عنوان یک کتاب مرجع که هر از گاهی بهش رجوع کنم و چند صفحه ای درباره ی چند شخصیت مشهور بخوانم حتما توی کتابخانه ام جایِ ویژه ای خواهد داشت.
«آداب روزانه یا روز بزرگان چگونه شب می شود/ میسن کاری/ ترجمه ی مریم مومنی/ نشر ماهی»
تجربه های آزاد 