از زنی که دوست داریم چه انتظاری داریم؟ قضیه ی وفاداری جز نوعی خودخواهی هراس انگیز چیست؟ آیا به پوچی سایر دغدغه های بشری نیست؟ وقتی طالب وفاداری هستیم، آیا خوشبختی طرف مقابل را می خواهیم و اگر طرف مقابل نمی تواند در آن محاق زیرکانه ی وفاداری خوشبخت باشد، آیا با خواستنِ وفاداری اش عشق خودمان را ثابت می کنیم؟ و اگر طرف را آن طوری که خوشبختش کند دوست نداشته باشیم، آیا حق داریم انتظار وفاداری یا هیچ فداکاری دیگری را از او داشته باشیم؟
« خاکستر گرم– شاندور مارائی– ترجمه ی مینو مشیری– نشر ثالث »
تجربه های آزاد 