• گفت و گو

گفت: می دونی، گاهی دلم برای هر دو تاییمان می سوزه؟

گفتم: چرا؟

گفت: شاید یکی از دلایلش این باشه که گاهی ناخواسته باید زیر ذره بین باشیم، باید قیاس کنیم و قیاس بشیم، مجبوریم نه فقط به خودمون که به دیگران هم جواب پس بدیم، اما تو شاید این حس من رو نداشته باشی…

گفتم: من گاهی به آدم هایی که خودشون رو متعهد به توضیح دادن به هیچ جا و هیچ کس نمی دونن حسودی می کنم.

گفت: این جور حسادت ها خوبه، من گاهی از خستگی از این وضع نمی دونم کجا فرار کنم، از این همه توضیح دادن به عالم و آدم کلافه میشم، از توجیه کردن متنفرم.

گفتم: دلم می خواد تکون بخورم، دلم می خواد وسط دریا، آزاد و رها فقط  و فقط شنا کنم و به هیچ جا نرسم، به هیچ جا…می خوام از اینجا برم…

گفت: بزک نمیر بهار میاد… من دیگه به این تغییری که همه ازش حرف می زنن هم اعتقادی ندارم.

صدایی آمد، دستی سی دی را در پخش گذاشت، یکی خواند:

دیگه این قوزک پا یاری رفتن نداره/ لب های خشکیده ام حرفی واسه گفتن نداره…